2011 is al weer stevig aan de gang. Ik heb het gevoel dat we de afgelopen tien jaar zo snel aan het leven zijn, dat kerst en oud en nieuw zo langzamerhand een formaliteit beginnen te worden. Van de jaarlijkse opruiming van het bureau is het in ieder geval niet meer gekomen.
Hoe het leven je soms door de vingers glipt is goed te herkennen aan het fenomeen van de ‘killer deadlines’. Het klinkt erg jaren negentig maar killer deadlines weten zich tegenwoordig vermomd als ‘kans’ of ‘noodzakelijkheid’ juist in deze tijd steeds beter te manifesteren. En daarmee wordt het een algemeen geaccepteerde legitimatie om alles en iedereen constant onder druk te zetten. Onder het mom van efficiëntie of resultaat.
Een hoopvolle zoektocht van zo snel mogelijk naar meer, voor minder.
Design is hierop zijn eigen antwoord aan het vormen. De tegenbeweging of positiever gesteld ‘het verbeterde inzicht’ is ‘slow’. Termen als ‘Slow food’ en ‘Slow design’ zijn heel langzaam aan betekenis en terrein aan het winnen.
Food voorop, want we herkennen allemaal een onweerstaanbare behoefte naar het pure en het duurzame. Naar kwaliteit en betekenis. We willen niet simpelweg meer maar beter. En we willen het niet alleen beter voor onszelf maar ook voor de rest van de wereld.
Volgens trend-forecaster Edelkoort komt dat omdat we langzamerhand de angst van de afgelopen decennia achter ons gaan laten. Een mooi vooruitzicht. Ik vrees dat het voor een groot gedeelte angst is wat ons leidt. Angst voor de dreiging om veel van onze verworvenheden te verliezen. Maar goed, ik leef wellicht teveel in het heden.
Want we willen het snel en meteen ‘beter’. En wel zo graag dat nota bene McDonald’s, het boegbeeld van fastfood, geloofwaardig naar good food mag migreren door het simpelweg te roepen. En door soepel van merkkleur rood naar groen te gaan.
Design zal de beweging volgen want design loopt stuk op meer voor minder. Design leeft namelijk op creativiteit en creativiteit is en blijft een zoektocht. Hoe graag we het ook zouden willen automatiseren via de mogelijkheden van bijvoorbeeld de nieuwe media.
Helaas weet niemand nog precies wat Slow design is. Het klinkt voor designers geweldig maar voor opdrachtgevers als een toenemende kostenpost. Het is meer dan dat.
Ik denk dat de gedachte uit gaat van kwaliteit. En in kwaliteit moet je durven investeren. In mensen, mogelijkheden, kennis en tijd. Slow design wordt daarmee geen grotere kostenpost maar spiegelt de inspanningen en kwaliteit van de uitgangspunten.
Daarom mag Slow design meer tijd nemen ter voorbereiding van een opdracht. En mag Slow design meer energie besteden aan inspiratie en inzichten. Slow design mag zich de tijd gunnen om te bezinnen en een idee verder aan te scherpen. Slow design mag zich afvragen en aantonen wat de werkelijke implicaties zijn op thema’s als menselijk gedrag en duurzaamheid. Slow design mag zich op alle mogelijke manieren verdiepen in een vraagstuk. Slow design betrekt andere disciplines en Slow design is een plezierige en inspirerende ervaring voor iedereen die erbij betrokken is.
Bij Slow design is de kwaliteit van de oplossing leidend en niet de deadline.
En daarmee moet Slow design meer uit de mogelijkheden halen. Meer waarde toevoegen aan de veranderingsprocessen waaraan zij deelneemt. Meer waarde opbrengen met de oplossingen die zij biedt. Opnieuw bewijzen dat creativiteit de echte motor is achter succes en welvaart. En dat hard werken alleen slechts vlijt is.
Naar aanleiding van de vele discussies, die veelal via blogs gevoerd worden, kwam vanuit de designers community een quote naar boven die deze gedachte mooi illustreert:
“Give me six hours to chop down a tree and I will spend the first hour sharpening the axe.” Van Abraham Lincoln.
Tja, als je het zo stelt gebruiken we wel weer erg ingewikkelde termen om onszelf te vertellen dat een goed begin het halve werk is.
Ype Jorna
