Kruidvat is los!

Sinds kort kunnen we bij Kruidvat terecht als we op zwart zaad zitten.Ik had al enige tijd moeite met de invulling van het begrip ‘drogist’ maar nu raak ik de draad toch echt kwijt. Het wordt tijd voor een nieuwe categorienaam (iemand suggesties?).

Naast de traditionele drogisterijwaren worden we al tijdenlang verleid met goederen als luiers, babyvoeding, ramsjpartijen speelgoed, ceedeetjes met klassieke muziek, goedkope zonnebrillen, B-films op dvd, hotelbonnen en verder alles wat in grote partijen aan te slepen is. Daar komt, naast verzekeringen en spaarproducten, nu ook de mogelijkheid bij om geld te lenen. Jawel u leest het goed; we kunnen weer makkelijk aan geld komen ondanks de val van Dirk S. Kruidvat neemt het stokje over. Alsof het zoethout is. Met goedkeuring van het AFM en in samenwerking met een Spaanse bank.

Als dit na de financiële crisis geloofwaardig is, wat kan een drogist dan nog meer, vraag ik mij af? Waarom geen ‘dental plan’ of uitvaart verzorging. Van geboorte tot de dood lijkt het domein van de drogist van 2010. En waarom ook niet ? De consument lijkt het niet uit te maken. Kruidvat speelt juist in op de ‘behoefte’ van de consument zoals ze zelf stellen. Ik breek mijn hoofd over welke behoefte dat dan is. Het zal toch niet de behoefte zijn om minimaal geïnformeerd, met zoveel mogelijk meuk thuis te komen? Dat zou bijna net zo erg zijn als bankiers die ondanks de crisis elkaar bonussen blijven toeschuiven. Of een kabinet dat valt op het moment dat er eindelijk iets te regeren is.

Het leven wordt steeds complexer en waarschijnlijk is het een geruststellende gedachte dat wanneer alles onzeker lijkt de drogist altijd nog een pilletje heeft voor de pijn. Toegankelijk en direct beschikbaar, zonder moeilijke vragen en niet duur. Dat is waarschijnlijk de behoefte van de consument. En waarom zou dat niet met alles zo kunnen? Ziedaar de ‘insight’ van Kruidvat.

De dikke Van Dale omschrijft de drogist als; iemand die chemicaliën, cosmetica, verbandmiddelen enz. verkoopt. Nu is het inderdaad zo dat de meeste mensen zich met deze basis bestanddelen door het leven worstelen. Maar enige voorzichtigheid is geboden, want de case ‘DSB’ heeft ons laten zien dat gebrek aan expertise grote gevolgen kan hebben. Misschien is het verstandig om uit voorzorg Kruidvat alvast met een ‘t’ te spellen.

Ype Jorna

De terreur van de welwillende amateur.

Design is een kwetsbaar iets. Er zijn geen wetenschappelijk onderbouwde wetmatigheden die vaststellen wat goed of fout is. Het gaat allemaal om geloof in een idee en om goede smaak. Maar ja, over smaak valt te twisten. Design is ook emotie.

Zo was er de kwestie van het logo van de nieuw te fuseren gemeente Oldambt. Bij introductie van het logo was het verantwoordelijk comité in jubelstemming. Want men zag, na rijp beraad, dat het goed was. De raad, een kleurrijke samenstelling van de plaatselijke bevolking, was in zijn nopjes. Mede omdat het voorstel ook nog uit eigen kring kwam. Men had wel westerse bureaus uitgenodigd om voor 100 euro een voorstel te maken maar ging er eigenlijk van uit dat het niets kon worden. Want tja, stadse mensen en het platte land, die gaan niet makkelijk samen. Uit betrouwbare bron weet ik dat er 5 minuten spreektijd gegund werd om het comité te overtuigen van een, bij gebrek aan een briefing, op de gok gemaakt voorstel. Dat is normaliter ruim voldoende want, zoals we weten, zijn gemeenteraden geboren ‘decision makers’. Dat is hun natuur. Het team van, ik zou haast zeggen, professionele amateurs had na rijp beraad een beslissing genomen en toonde het resultaat met trots aan de bewoners van de nieuwe gemeente.

Die vonden, zonder enige aarzeling, dat het een “K*U*T” logo was.

Voor ons ‘stadse mensen’ is dat best een uitspraak. En het was niet eens figuurlijk maar letterlijk. Men meende het vrouwelijk geslachtsdeel te herkennen in een zeker onderdeel van het logo. Of dit een mening was of de conclusie van een expert laat ik in het midden maar u begrijpt, de emoties liepen hoog op.

Verandering en vernieuwing zijn binnen gemeenschappen delicate onderwerpen die met zorg behandeld dienen te worden. Het is daarbij van belang met verstand van zaken te beoordelen en te handelen. Dat is wat anders dan je mening geven. Iemand met een mening hoeft geen verstand van zaken te hebben. En mensen met verstand van zaken zijn doorgaans niet te scheutig met hun persoonlijke mening. Zo blijkt uit het drama Oldambt. Waar nu verschillende gemeenteleden hebben aangekondigd zelf wel een logootje te maken. Ik ben benieuwd wat de mening van de gemeenteraadsleden daar over is. Voorlopig wordt het 'K' logo op handen gedragen door elk lid van de raad en blijft het zoals het is.

Maar goed, ik heb er eigenlijk ook niet echt verstand van. Naar mijn mening is het verstandig om als amateur ook eens naar iemand met ervaring te luisteren.

Ype jorna

BMW goes Joy!

Als vlaggendrager van de brandpromise ‘Joy is BMW’ presenteerde Adriaan van Hooijdonk de concept supercar ‘Vision’ in het Amsterdam Hilton. Adriaan is Nederlander en hoofd design bij BMW. Adriaan is geen groot en bevlogen spreker, zoals zoveel Nederlanders in internationale posities, maar meent het goed met BMW en de ontwikkeling van het merk. Adriaan heeft een heldere visie op de toekomst.

De visie van Adriaan is “happy science fiction”. Daar schrok ik even van want wij boys willen geen happy SciFi. Wij willen mean machines en killer robots! Arnold als Terminator. De BMW X6. That’s the right stuff. Maar Adriaan ziet onze toekomst anders. Met een sympathieke en bijna huiselijke powerpoint presentatie liet Adriaan zien dat het allemaal draait om plezier. Een hondenkop uit het open raam van een cruisende auto. Glamorous over de boulevard toeren. Het gevoel van je eerste rit op je kinderfiets. Ik was eigenlijk meteen verkocht. Weg met de need for speed! Het gaat om plezier en daar moet je zo lang mogelijk van genieten. Dus van nu af aan van 0 tot 100 in 20 seconden en als het kan nog rustiger. Adriaan liet ons de files in Nederland zien en inderdaad leek snelheid nutteloos. Elektrisch cruisen is de toekomst. Dat is beter voor het milieu en maakt ook nog eens geen lawaai, en dus nog meer plezier. Ik zag me al rijden in een soort opblaasbare strandstoel op wielen. ‘Just go slow, that’s the way to go!

Adriaan liet ons ook plaatjes zien van het designproces. Daar zag ik vooral gespannen gezichten en niet bijster veel plezier. Herr von Hooijdonk is duidelijk de onbetwiste leider van het proces en stuurt de jonge designers bekwaam en vastberaden de juiste happy richting op. Het gaat om de details. Dat vraagt bloed, zweet en tranen. Ik was verrast door zoveel menselijkheid bij het übermerk dat schijnbaar foutloos is. Tot mijn grote opluchting bleek de Vision toch een enge robotachtige auto te zijn. Behoorlijk lelijk en nutteloos maar fantastisch, tot de verbeelding sprekend en supersnel qua looks. Technisch een hoogstandje. De meest vernieuwende monomaterialen en geen gebruik van dure grondstoffen als hout en leer. Dat schijnt een vooruitgang te zijn.

Adriaan blijkt dus toch een echte Hollandse kerel, met een solide BMW hart. Hij gaat voor lekkere auto’s die een tikje hufterig zijn en technisch perfect. Adriaan heeft ook zijn verantwoordelijkheid genomen en gezorgd dat bij BMW elektrische auto’s te koop zijn (1500 stuks). Maar omdat ze er precies het zelfde uitzien als een gewone ‘Beamer’ valt niemand dat op en dat vind BMW eigenlijk wel best. Ik vind Adriaan een held. En hij ontwerpt veel mooiere auto’s dan zijn voorganger. De nieuwe 5 oogt veel krachtiger en zelfs een tikje retro, alhoewel Adriaan dat zelf in alle toonaarden ontkent. BMW denkt namelijk alleen vooruit. En zo snel mogelijk!

Ype Jorna

Nederland op losse schroeven.

We hebben het niet best getroffen met de vertegenwoordigers van Nederland waar het gaat om onze look en feel. Ons internationale imago krijgt gestalte door malle tafereeltjes welke helaas de wereldpers weten te halen. We vergeten nooit meer JP en Jaap op het partijtje bij George ‘dabbel joe’ Bush. En wat dacht je van Prins Willem houterig dansend in New York op de beats van Armin. Of het knutselfilmpje van Geert. De uitzetting van Ayaan. Het verlies op het EK van Guus. De Toppers op het Eurovision Songfestival. Het is houterig, oenig of iets waar we ons heel erg voor moet schamen.

Maar het kan nog veel erger lieve mensen. De bodem is nog niet in zicht. Het Nationale Songfestival. Gepresenteerd door Yolante. Betrapt in de jurk van Gerda Smit. Met een liedje van Pierre ‘leeft ie nog dan?’ Kartner. Gezongen door artiesten uit de categorie D of lager. Bijgestaan door folklore artiesten waarvan de meeste niet eens meer in het bedrijfskantine circuit meedraaien. Ik noem een Albert West, een Corrie Konings. Gejureerd door de allerlaatste semi-bekende Nederlanders die nog vrij waren voor de avond. En een grijze Johnny Logan, die alleen nog kon stotteren dat de artiesten zo mooi stonden. Ik kon niet geloven wat ik zag. Dit is mijn Nederland niet meer. Ik dacht nog even dat het een aflevering van Bananasplit betrof omdat Frans Bauer plotseling opdook. Maar het was ijdele hoop. Het was allemaal serieus, echt en bedoeld voor het internationale podium.
Ik kan je helaas niet vertellen wie uiteindelijk jou en mij gaat vertegenwoordigen want ik kon het niet meer opbrengen om de uitslag af te wachten.

Mocht het zo zijn, dat Sven in Vancouver uit zijn schaatspak scheurt en geen enkele medaille haalt en dat we in Zuid Afrika in de eerste ronde eruit vliegen. Dan hoop ik dat we gesaneerd worden of opgaan in België. Het merk Nederland is dan voorgoed van de markt. En terecht. Want, Shalalie Shalala, dit kan toch zo niet meer!

Ype Jorna

Toyota: cultuur maakt merk.

Japanners zijn een volk van eeuwenoude tradities en prachtige rituelen. Tijdens mijn bezoek aan Tokio werd ik constant verrast door de waardigheid en elegantie die vorm gaf aan de dienstbaarheid van mijn gastheren. Een totaal andere wereld met vele geheimen en gebruiken die wij westerlingen waarschijnlijk nimmer zullen doorgronden. Met enige verbazing keek ik, als westerling, naar de volgzaamheid van de mensen. Er is maximaal respect voor autoriteit. De baas is de baas en desnoods sterf je daarvoor, al is dat tegenwoordig figuurlijk dan. Deze mensen maken geen fouten en zo wel, komt dat nooit naar buiten. Men snijdt nog liever de tong af en leeft voorgoed in schande. Dan vraag je je af hoe het zo fout kan gaan met Toyota. Een merk met een smetteloze reputatie. Eén waarvan wij allen begonnen te geloven dat het de nieuwe standaard in autorijden zou gaan worden. Toyota’s gaan nooit stuk! Ik heb er zelf twee gereden en het is echt waar.

Toch zie ik helemaal voor me wat eraan de hand moet zijn geweest in Japan. Tijdens een congres dat ik bezocht, ging er midden in een presentatie iets mis met de beamer. Bij ons wordt dat met een grap en een grol gefixed en we praten er niet meer over. Hier echter brak de hel uit. Werkelijk vanuit alle gaten en hoeken kwamen mensen aangestruikeld en begonnen wild aan snoeren en stekkers te rukken. Van enige elegantie of waardigheid was geen spoor meer te ontdekken. Er was geen structuur of leiding en na zeker 10 minuten sloeg, bij louter toeval, het duivelse apparaat weer aan. Het was een schouwspel van goede bedoelingen in totale gekte.

De assemblage fabriek van Toyota moet tot nu toe altijd sereen en in perfecte volmaaktheid gedraaid hebben. Tot het moment dat de leiding begreep dat de crisis in de wereld dé kans was om voor eens en voor altijd de macht te grijpen. Want zo zijn Japanners dan ook wel weer. De fabrieksbaas moet de hal zijn ingerend en heeft waarschijnlijk geroepen: "Mensen dit is ons moment! Het is nu of nooit! Alle remmen los en het gas erop!"

Ype Jorna

'DA Bril'

Sinds kort zijn bij DA brillen op sterkte te koop. Het doet me denken aan de tijd dat babyvoeding ineens bij Kruidvat te halen was. Even slikken dat het mogelijk is; alle emotionele en kwalitatieve waarden die we ons kroost en onszelf toedichten teruggebracht tot value oftewel ramsjprijzen. Als het er op aankomt, zijn we toch vooral pragmatisch zo blijkt.
De bril doorloopt een opmerkelijke carrière. Eerst bekend als niet al te complimenteuze prothese om daarna te transformeren naar mode-accessoire. Nu dan de derde stap waarbij de bril zich ontwikkelt naar verwenmoment. Met een prijsstelling van rond de honderd euro moet je het wel behoorlijk met jezelf te doen hebben. Maar het mag wat kosten om je even uit een dalletje te trekken. Eerlijk gezegd is het vanuit dit perspectief nog best betaalbaar want een beetje ‘feel good’ moisturizer kost al snel 50 tot 70 euro. En dat kan nog veel gekker. De VU heeft trouwens onderzocht en geconstateerd dat vrouwen slimmer worden van het dragen van merkkleding, maar betekent dat dan ook dat ze dommer worden van een retail brilletje? En wat doet het met mannen? Doorgaans komen die bijna niet bij een drogist en ik zou niet willen beweren dat het een low interest product is wat moeders voor het gemak wel even meeneemt met de boodschappen.

Nu heb ik persoonlijk net twee kinderen voorzien van nieuwe brillen van 300 euro per stuk. Dat is best geld. En met dochters in de pubertijd die erg gevoelig zijn voor de immer veranderende mode is de houdbaarheid zeer beperkt. Op zich is de verschuiving dus wel toe te juichen. In ieder geval voor de portemonnee. Het is interessant om je af te vragen waar de ‘specialist’ nog te vinden zal zijn in de toekomst. De drogist wordt opticien, de supermarkt wordt reisbureau, telecomprovider en bank. Het is nog wachten op het moment dat bij de bakker de grillbakovens als warme broodjes over de toonbank gaan.

Wat is mogelijk en geloofwaardig. Hangt het af van het imago of van de emotionele waarde van een product wat bepaalt of het van de specialist moet komen of als commodity in de impulsbak ligt. Moet de specialist zichzelf generaliseren om klanten binnen te trekken? Staat er straks bij de apotheek ook een draaibaar display met goedkope zonnebrillen voor een euro? Geloofwaardig omdat het de ogen beschermt tegen de felle zon en dat is toch duidelijk een gezondheidsaspect!

De trends laten ons weten dat we op zoek zijn naar puur en eerlijk en de kleine ondernemer. Ook wel de specialist genoemd. Maar gezien de strijd om de consument lijkt het er meer op dat in het winkelbeeld vooral veel van alles te koop wordt aangeboden. Dat mag best, maar betekent wel dat je als merk of retailer meer karakter , imago en beleving moet gaan bieden. DA ziet het blijkbaar wel zitten met haar brillen. Ik vraag me af of het hier een heldere visie op het merk betreft.

Ype Jorna