We hebben het niet best getroffen met de vertegenwoordigers van Nederland waar het gaat om onze look en feel. Ons internationale imago krijgt gestalte door malle tafereeltjes welke helaas de wereldpers weten te halen. We vergeten nooit meer JP en Jaap op het partijtje bij George ‘dabbel joe’ Bush. En wat dacht je van Prins Willem houterig dansend in New York op de beats van Armin. Of het knutselfilmpje van Geert. De uitzetting van Ayaan. Het verlies op het EK van Guus. De Toppers op het Eurovision Songfestival. Het is houterig, oenig of iets waar we ons heel erg voor moet schamen.
Maar het kan nog veel erger lieve mensen. De bodem is nog niet in zicht. Het Nationale Songfestival. Gepresenteerd door Yolante. Betrapt in de jurk van Gerda Smit. Met een liedje van Pierre ‘leeft ie nog dan?’ Kartner. Gezongen door artiesten uit de categorie D of lager. Bijgestaan door folklore artiesten waarvan de meeste niet eens meer in het bedrijfskantine circuit meedraaien. Ik noem een Albert West, een Corrie Konings. Gejureerd door de allerlaatste semi-bekende Nederlanders die nog vrij waren voor de avond. En een grijze Johnny Logan, die alleen nog kon stotteren dat de artiesten zo mooi stonden. Ik kon niet geloven wat ik zag. Dit is mijn Nederland niet meer. Ik dacht nog even dat het een aflevering van Bananasplit betrof omdat Frans Bauer plotseling opdook. Maar het was ijdele hoop. Het was allemaal serieus, echt en bedoeld voor het internationale podium.
Ik kan je helaas niet vertellen wie uiteindelijk jou en mij gaat vertegenwoordigen want ik kon het niet meer opbrengen om de uitslag af te wachten.
Mocht het zo zijn, dat Sven in Vancouver uit zijn schaatspak scheurt en geen enkele medaille haalt en dat we in Zuid Afrika in de eerste ronde eruit vliegen. Dan hoop ik dat we gesaneerd worden of opgaan in België. Het merk Nederland is dan voorgoed van de markt. En terecht. Want, Shalalie Shalala, dit kan toch zo niet meer!
Ype Jorna
Geen opmerkingen:
Een reactie posten